Şu bizim yüzbaşıyı al birlikte gel

Savunma mevzilerinden birine giden yolun dönemecinde Atatürk birdenbire durdu.

Yanındakilere:

-“Siz beni burada bekleyiniz, ben yalnız gideceğim”, dedi.

Yanındaki komutanlar tereddütle birbirlerinin yüzüne baktılar. Fakat, tabii bir şey söyleyemediler. Atatürk patikanın kıvrımını döndü. Koruganın hakim bir noktasında nöbet bekleyen Mehmetçiğe doğru yürüdü.

Uzaktan gelen bir sivilin kendisine doğru yürüdüğünü gören Mehmetçik hemen silahına davrandı. Daha fazla yaklaşmasına izin vermeden gür sesi ile:

-“Dur!…” diye gürledi.

Atatürk bu kesin ihtar karşısında durarak:

-“Sen beni tanımıyor musun? Ben kimim?”

-“Mustafa Kemal’sin komutanım.”

-“Peki sen benim Mustafa Kemal olduğumu biliyorsun da hala neden yasak, diyorsun..?

Mehmetçik bir an durakladı. Herhalde teftişten haberi vardı. Fakat onun bildiği Atatürk, yanında kalabalıkla gelirdi. Böyle yapayalnız gelmezdi. Bir an daha düşündükten sonra kafasını salladı ve safiyetle yanıt verdi:

-“Komutanım, Mustafa Kemal’sin Mustafa Kemal olmasına ama… Düşmanların işine akıl sır ermez… Birini sana benzetir içeri sokarlar… Gözünü seveyim sen şu bizim yüzbaşıyı al birlikte gel, o zaman nereye istersen git!”

Atatürk, geri döndükten sonra komutanlara bunu anlattı. Bu mert ve uyanık eri çavuşluğa yükselttirdi.

Atamız Atatürk s.97-98

www.bilimsanatyolu.com